رابطه بین «مصرف رسانه ای» و«نگرش ورزشی»اعضای هیأت علمی تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه های شهر تهران

مطالعه «نگرش» که علت آن در سال های اخیر، توانایی شناخته شده اش در تأثیرگذاری بر رفتار است، شاخص پیشگویی رفتار محسوب می شود. این درحالی است که نگرش افراد به فعالیت بدنی، ریشه در طبقه و انتظارات اجتماعی افراد دارد و دستیابی به نگرش افراد بهترین راه تشخیص رفتار مشارکتی آنها در فعالیت های حرکتی است. از سوی دیگر، گسترش استفاده از رسانه های جمعی در سال های اخیر و تأثیراتی که این رسانه ها بر نگرش افراد جامعه دارند، ذهن بسیاری از پژوهشگران داخلی و خارجی را به خود مشغول نموده است. از این رو، این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین مصرف رسانه ای و نگرش ورزشی اعضای هیأت علمی تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه های شهر تهران و به روش همبستگی انجام شده است. رسانه هایی که درباره مصرف آنها از نمونه آماری پرسش گردیده، عبارتند از: روزنامه ورزشی، نشریه ورزشی، کتاب ورزشی، برنامه های مرتبط با ورزش در رادیو و شبکه های تلویزیونی داخلی و خارجی(ماهواره ای)، فیلمهای ورزشی ویدئویی(cd,dvd)، اخبار یا اطلاعات ورزشی از اینترنت(وب گردی، شبکه های اجتماعی، نشریات الکترونیک) و تلفن همراه. نتایج تحقیق نشان داد که بین مصرف رسانه ای اعضای هیأت علمی تربیت بدنی شهر تهران و نگرش ورزشی آنان رابطه مستقیم، مثبت و متوسطی وجود دارد. ضمناً در بین رسانه های جمعی، رسانه های نوشتاری-چاپی ارتباط بیشتر و قوی تری با نگرش ورزشی نمونه آماری دارند و بعد از آن به ترتیب اولویت رسانه های دیداری-شنیداری و نهایتاً رسانه های الکترونیک قرار دارند. واژه های کلیدی: ارتباطات، رسانه های جمعی، مصرف رسانه ای، نگرش ورزشی